ORGANİK DEFTERE İLK VE SON ŞİİR

Hâmûş Hallerimde

H.Kaptan’a

Dağın tepeciğinden karı düştü

Hışmıyla sürdü eteklerinden geçmişi

Bende tam orda kesmiştim dilimi bilemeyi

Yazgısıyla bilenirmiş her insan

Dün gölgesinde yıkanmakta neymiş?

Al sende şu sayfayı tut bir yerinden

Aklını karala ama

Alnımdan temiz bir yer arama yüzümde

Çünkü bir tas suya sabunlu ellerimi daldırdığım geceler oldu

Bilmezdim kimse gibi elimin nerede gecelediğini

Kulağına çalınanı yazgı belleyenlerin

Çürümeyecek tenleri ise

yalnız badire bir eğreti.

                                        

İkindi ezanları sonrası

Mahalle çocuklarının

Leğenlerde yüzdürdükleri gemilere

Yolcu olan naçar nispetleri olsa gerek

-kadim dost dediğin- ki

her el deymesinde fırtınalanıyor denizim

köpükleri kabarıyor

hangi yöne kırsam dümeni

başım serkeşçe çalkalanıyor

ığıl seslerine hayret çalınıyor kadınların

aklıma sıkça dünü getiren

bir imtiyazı var bu suların

ve ölümler sonrası evlerin odalarına girince

kadına Yasin okumayı kestirende gene o

 

Milyonlarca anıyı gereksiz kılan ellerin

İçinde alaturka zamanlara ayarlı bir beşik

Ve

Rüzgarın sesi eşlik edecek dilindeki türküye

Kulakları kendine dönük

Ağrılarını göğsüne çalan çam dalında

Kargış eder serçeler

Sağırlık katılır aklıma

Sonra ikindi ezanları ve çocuk seslerinin

Getirdiği titreme

Sadrımı kerttirir

Ölümüne dek alnı ak atların

Kırılan ayaklarıyla yaşamalarına denk hüznü

Omuzlarıma yükledin

Kirlettiğin düşü temizlediğin küllerin

Üzerinden geçerken artık, elbette destur derim

METİN EROL

2008 Kış(ımıydı).(?)