AĞLAYAN SOKAKLAR 

Yine bu sokaktan geçiyorum

Yine gözlerim yaşla doluyor

Çocukluğum gözümde canlanıyor

Oynadığımız çelik çomaklar, karafatmalar

Merdivendeki evcilikler, saçlı bebekler

Birer birer gözümde canlanıyor

Yürüyorum fakat hayalin içinde uçuyorum

Olmayan çocukların sesleri çınlatıyor kulaklarımı

Pamuk helvacı geçiyor köşeden

Bir bağrış tufanı bütün çocuklar koşuyor

Toplanmışlar başına hepsi helva istiyor

Sonra pembe yanaklı yanaklarla koşuyorlar tekrar

Bir top atışma oyunu başlıyor ardından

Vurmaya çalışıyorlar birbirlerini

Sevinç çığlıkları yükseliyor gökyüzüne

Tıpkı renkli uçurtmalar gibi

Birden bir korna sesi yıkıyor hayalleri

Uyanıyor ve kendime gelip yürüyorum

Ne gökyüzünde uçurtmalar,nede çocuk çığlıkları

Boş sokaklar bana bakıp ağlıyor

Ben boş sokaklara bakıp ağlıyorum

Serap Akın 1995

 

KÜÇÜK KIZ 

Bir çiçek kopardım bahçeden

Yürüyorum çiçekle yolları

Hemen karşımda pembe kapaklı bir ev

Bir bağrış yankıyla çınlatıyor sokakları

Öyle bir cemaat var ki çehresi üzüntü, acı dolu

Kapının önünde küçük bir kız

Yeşil gözlerinde yaşlar dolu

Soramadım neden ağladığının sebebini

İçim burkulu verdi sanki

Dayanamadım bir mendil çıkarıp verdim

Minik elleri kavradı buruşuk mendili

Yaşlı kırmızı gözler bakıyordu bana doğru

Duygusallığımdan sormadım sebebini

Oturdum yanına başladı gözlerim dolmaya

Acıya rağmen cemaat bakıyordu yüzüme

Öğrendim sonra sebebini

Acılar doldu nefesimle ciğerime

“ağlama küçük kız “ dedim

ben olayım senin baban

gel sarayım eğer kanıyorsa eğer yaran

o minik eller kavradı ellerimi

bir elmalı şekere değişti bütün sevgisini

Serap Akın 1996